اما كليني در كافي روايتي مبني بر مسمويت آن حضرت نقل نكرده است چنان كه درباره پدر امام هشتم ، حضرت موسي بن جعفر ( ع ) ، نيز روايتي دال بر مسموميت وي نياورده است هر چند كه مرگ امام كاظ م ( ع ) در اثر مسموميت بسيار مشهور و معروف بوده است .

بلكه وي تنها به ذكر اين نكته بسنده كرده است كه امام كاظ م ( ع ) در زندان " سندي بن شاهك " چشم از جهان فرو بست . اربلي در كشف الغمه? مي نويسد : از برخي از موثقان شنيده ام كه سيد رضي الدين علي بن طاووس موافق با اين نظريه نبود كه مأمون امام رضا را مسموم ساخته بود . حال آنكه سيد در اين گونه امور اهل مطالعه و پژوهش بود و آنچه از رفتار مأمون ظ اهر است دلالت بر مهرباني وي بر امام و ميل او به آن حضرت و ترجيح وي بر خاندان و فرزندانش مي باشد و اينها قرايني است كه اين نظر را تأييد و اثبات مي كنند.

سبط بن جوزي در تذكره? الخواص سخني دارد كه گويا آن را از ابو بكر صولي در كتاب الاوراق نقل كرده است . وي گويد : گروهي خيال كرده اند كه مأمون ، امام رضا را مسموم ساخته است امااين سخن صحيح نيست . بلكه وقتي علي بن موسي ( ع ) در گذشت ، مأمون گريه و زاري سر داد و اندوهگين شد و چند روزي چيزي نخورد و نياشاميد و از لذت خود را بر كنار داشت .

بعدا در اين باره مفصل سخن خواهيم گفت . شيخ مفيد گويد : روزي حضرت با مأمون غذايي خوردند و حضرت از آن خوراك بيمار شد و مأمون نيز خود را به بيماري زد . ابو الفرج اصفهاني هم گويد : امام رضا ( ع ) بيمار شد پس مأمون به عيادت آن حضرت مي آمد همين كه بيماري امام ( ع ) سنگين شد ، مأمون نيز تظاهر به بيماري كرد و چنين وانمود ساخت كه آن دو خوراك زيان آوري خورده اند و هر دو دچار بيماري گشته اند.

نگارنده : سخن شيخ مفيد حاكي از آن است كه مأمون در اين غذاي امام رضا ( ع ) سم ريخت و خود نيز به بيماري تظاهر كرد تا به مردم وانمود كند كه امام رضا ( ع ) در اثر خوردن آن غذاي زيان آور بيمار شده نه در اثر سم . لكن عبارت ابو الفرج نمايانگر آن است كه غذا مسموم نبود بلكه سم در چيزي غير از غذا بوده است ، چنان كه خواهد آمد ، لكن مأمون چنين وانمود كرده است كه بيماري در اثر خوردن غذاي زيان آور بوده و اين به صواب نزديك تر است . ابو الفرج اصفهاني گويد : رضا ( ع ) همچنان بيمار بود تا آن كه مرد . و درباره وفات وي اختلاف شده است و به هر حال سبب وفات او سمي بود كه آن را نوشيد . شيخ مفيد و ابو الفرج نيز با عباراتي نزديك به عبارت شيخ ، گويند : محمد بن علي حمزه از منصور بن بشير از برادرش عبد الله بن بشير روايت كرده كه گفت : مأمون به من دستور داد كه ناخنهايم را عاده? بلند كنم و آنها را به كسي نشان ندهم من نيز دستورش را اجراكردم سپس خواست و چيزي شبيه تمبر هندي به من داد و گفت : اين را به دستان خود بمال . من نيز چنين كردم سپس برخاست و از پيش من رفت و بر امام رضا ( ع ) داخل شد و از آن حضرت پرسيد : چگونه اي ؟ امام ( ع ) فرمود : اميد بهبود دارم گفت : من نيز بحمد الله بهترم . و به امام رضا ( ع ) گفت : آيا امروز كسي از پرستاران و غلامان به نزد شما آمده است ؟ حضرت فرمود : خير . مأمون خشمناك شد و بر غلامانش فرياد زد . و به امام رضا( ع ) فرمود : هم اكنون آب انار را بگير و بخور كه براي رفع اين بيماري چاره اي جز خوردن آب انار نيست . سپس مرا طلبيد و گفت : براي ما انار بياور چون انار آوردم گفت : برايم آب آنها را به دستت بگير . من نيز چنان كردم و مأمون به دست خود آن را به رضا ( ع ) نوشانيد و همين موجب مرگ آن حضرت بود . زيرا امام ، بعد از نوشيدن اين آب انار ، بيش از دو روز زنده نبود . محمد بن علي بن حمزه از ابو صلب هروي روايت مي كند كه گفت : پس از آن كه مأمون از نزد امام رضا ( ع ) بيرون آمد ، پيش آن حضرت رفتم .

ايشان به من فرمود : اي ابوصلب ! اينان كار خود را كردند و شروع به ذكر توحيد و تمجيد خداوند كرد . محمد بن علي گويد و از محمد بن جهم شنيدم كه مي گفت : حضرت رضا ( ع ) شيفته انگور بود پس قدري انگور براي آن حضرت تهيه كردند و در جاي حبه هاي آن چندروز سوزنهاي زهرآلود زدند سپس آن سوزنها را كشيدند و آن انگور زهر آلود را براي آن حضرت آوردند . امام رضا ( ع ) كه به همان بيماري كه پيش از اين گفته شد ، مبتلا بود از آن انگور زهر آلود بخورد و همين امرموجب شهادت آن حضرت گرديد . گويند : اين نوع زهر ، از زهرهاي بسيار كاري است .

علي بن عيسي اربلي در كشف الغمه? گويد : شيخ مفيد درباره علت شهادت امام رضا ( ع )چيزي راعنوان كرده كه عقل من آن را نمي پذيرد و شايد من خطا كار باشم .

مفيد گويد : امام ( ع ) در پيشگاه مأمون عيب پسران سهل را باز مي گفت و از آنان به بدي ياد مي كرد و مواردي از اين قبيل . حال آن كه اشتغال امام به امور دنيوي و اخروي و نيز اشتغالش به خداوند به او امكان چنين كارهايي را نمي داده است . همچنين بنابر نظر مفيد ( ره ) دولت مذكور از اساس فاسد بوده و بر پايه اي ناپسند بنياد شده است . و امام ( ع ) همه تلاشش را در جهت غيبت از فرزندان سهل به كار گرفته بود تا آن كه موجب گرديد آن دو نيز پيش خليفه آيند و نظر او را نسبت به امام تيره كنند . از طرفي نصيحت امام به مأمون و فرمايش آن حضرت به وي ،در چيزي كه به حال دينش سودمند بود ، نمي تواند موجب قتل آن حضرت و ارتكاب چنان جنايت بزرگي شود . بلكه در اين باره كافي بود كه مأمون آن حضرت را به نزد خود راه نمي داد و يا از ايراد نصايحش جلوگيري مي كرد .از طرفي ما تا كنون نشنيده ايم كه اگر سوزن را در دانه هاي انگور جاي دهند انگور نيز مسموم مي شود و قياس طبي نيز بر صحت چنين كاري شهادت نمي دهد و خداوند تبارك و تعالي به حال همگان آگاه است و بازگشت همه به سوي اوست و در پيشگاه او دشمنان و مخالفان جمع خواهند شد .

منبع: سايت اهل بيت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: